ای آشنای غریبه تو هم شبیه همه!

در ایستگاه نشستم به یاد آنی که...

نماند پیش من و رفت در زمانی که...

.

غریب و یک تنه زل میزنم به ردشدن و

بی اعتنایی و بی مهری کسانی که...

.

دلم کجاست ؟ ربوده دلِ دچارم را

نگاه ماه و دل انگیز و ناگهانی که...

.

به لاک خویش فرو می روم می اندیشم

به بی علاجی این درد جاودانی که...

.

ملال و حسرت و بغض و هجوم دلتنگی

چه زود پیر شد و خسته جان ،جوانی که...

.

چگونه حرف دلم را به سنگ ها بزنم

سکوت می کنم عمریست با زبانی که...

.

شب است و زل زده ام من به آسمان سیاه

ستاره ای که ندارم در آسمانی که...

.

چه اشتباه بزرگی است عشق ورزیدن

وفا و دوستی و مهر در جهانی که

ای آشنای غریبه تو هم شبیه همه...

تو هم مرا به وصالت نمی رسانی که

در ایستگاه نشستم دچار و خیره شدم

به رفت و آمد غمگین عابرانی که

.

علی باجلان

1397/4/28-پاکدشت